Mandragora - uprawa i magiczne właściwości. Co to za roślina?

Dziś na informacje dotyczące mandragory natykamy się przede wszystkim w literaturze. Biblia, dramaty Szekspira czy literatura współczesna - przez wieki o mandragorze wspominano wielokrotnie. Wyobraźnię rozpala przede wszystkim korzeń mandragory, który wyglądem przypomina ludzką sylwetkę. Jakie naprawdę są właściwości mandragory i jak należy ją uprawiać?

Zobacz także: Ziołolecznictwo - jakie są przeciwwskazania?

Mandragora - co to za roślina?

Mandragora lekarska to roślina z rodziny psiankowatych, do której należą też ziemniaki, papryka czy pomidory. Pochodzi z krajów śródziemnomorskich, ale rozprzestrzeniła się też w innych rejonach świata. Poza tym, że rośnie dziko, jest też uprawiana. Jej liście tworzą charakterystyczną rozetę, a kwiaty, które kwitną późną wiosną, mają kształt kielicha.

Mandragora osiąga do 30 cm wysokości, a jej korzeń ma długość do 60 cm. Owocami mandragor są duże, owalne jagody, które mają niezbyt przyjemny zapach. Są jadalne, podobnie jak korzeń, który jest najważniejszą częścią tej rośliny. W przypadku spożycia większej ilości, korzeń mandragory jest toksyczny, ponieważ zawiera atropinę i inne trujące alkaloidy. Jednocześnie wykazuje też właściwości zdrowotne. Mandragora ma działanie psychoaktywne oraz jest bazą do naturalnych środków rozkurczowych i przeciwbólowych. Obecnie jednak właściwości lecznicze mandragory zostały niemal zapomniane.

Zobacz także: Niedoceniony mniszek lekarski. Naturalny sposób na wiele problemów ze zdrowiem

Jakie właściwości przypisywano korzeniowi mandragory?

Choć dzisiaj ze względu na toksyczne działanie mandragory, sięga się po nią rzadko, dawniej była bardzo ceniona. Roślina mandragora została wymieniona już w papirusie Ebersa, czyli staroegipskim papirusie medycznym, wydanym około 1550 r. p.n.e. Hipokrates zalecał nalewkę z mandragory w przypadku stanów lękowych i depresji. Wzmianka o mandragorze pojawiła się też w Biblii. Rachela, żona Jakuba, wierzyła, że roślina pozwoli jej wyleczyć bezpłodność. W czasach biblijnych mandragora była też używana jako afrodyzjak. W starożytności przypisywano jej również działanie przeciwbólowe i nasenne. Korzeń mandragory był też stosowany jako jeden z pierwszych środków znieczulających.

Choć uważano, że mandragora działa skutecznie, często zdarzały się też przypadki śmierci z powodu jej przedawkowania. Jej działanie nie było wtedy bowiem dobrze zbadane, choć wiadomo było, że jest ono silne. Dzisiaj mandragora jest czasem stosowana w małych dawkach przez naturoterapeutów, jako środek rozkurczowy, nasenny i lekko znieczulający. Spożyta w nadmiarze może podrażnić drogi oddechowe, ma też właściwości psychoaktywne i pobudzające.

Zobacz także: Zioła szwedzkie - na co w szczególności są polecane?

Właściwości magiczne korzenia mandragory

Mandragora zawsze wzbudzała silne emocje i do dzisiaj owiana jest nutką tajemnicy. Legenda głosi, że mandragora rośnie zwykle pod szubienicą i wyrasta z nasienia wisielca, które spływa do ziemi. Podczas wyrywania jej z ziemi ma też wydawać zabójczy krzyk.

W średniowieczu wierzono, że przypominający ludzką postać korzeń jest wskazówką w przypadku leczenia konkretnych narządów. W mitologii mandragora była atrybutem podziemnych bóstw, które zsyłały śmierć. Rosła też w czarodziejskim ogrodzie bogini ciemności - Hekate. Mandragora miała też być składnikiem maści czarownic. Przez wieki roślina ta zyskała też różne imiona, jak na przykład alrauna czy kirkaia.

Zobacz także: Korzeń mniszka lekarskiego. Herbata ma cudowne właściwości i wspomaga leczenie raka

Uprawa mandragory

Choć mandragora lekarska wydaje się być tajemniczą rośliną z dawnych czasów, nic nie stoi na przeszkodzie, aby wyhodować ją we własnym ogrodzie. Wystarczy tylko zaopatrzyć się w nasiona mandragory, które można dostać w niektórych sklepach ogrodniczych. Roślina ta najlepiej rośnie w głębokiej glebie, bogatej w składniki odżywcze. Dobrze rośnie na stanowisku słonecznym i półcienistym. Na efekty uprawy trzeba będzie poczekać, ponieważ kwiaty i owoce pojawią się po około dwóch latach od wysiewu. Nie można zapomnieć o regularnym podlewaniu i nawożeniu mandragory.

Aby korzeń osiągnął duże wymiary, roślina musi mieć zapewnioną przestrzeń do rozwoju. Nie da się jej osiągnąć w uprawie doniczkowej - wtedy korzeń nie będzie miał okazałych rozmiarów. Choć oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby spróbować uprawiać ją w donicy, jeśli nie dysponujemy ogrodem. Mandragora może być ciekawą ozdobą ogrodu, jednak ze względu na jej toksyczne właściwości, nie można pozwolić, aby w pobliżu rośliny przebywały dzieci lub zwierzęta.

Zobacz także: Zioła na balkonie - jak sadzić i hodować zioła w doniczkach?