Przyjaciel to prawdziwy skarb. Zobacz najpiękniejsze wiersze o przyjaźni

Anna Respondek

01.10.2018 12:00

Oceń

Każdy marzy choć o jednym prawdziwym przyjacielu, z którym będzie mógł płakać, śmiać się, przeżywać trudne i te lepsze chwile. O niezwykłych uczuciach, jakie towarzyszą przyjaźni, pisało wielu poetów. Poznaj najpiękniejsze wiersze i aforyzmy o przyjaźni i wybierz coś, co idealnie pasuje dla bliskiej ci osoby.

Przyjaźń to jedno z najsilniejszych uczuć. Pojawia się już w dzieciństwie i niejednokrotnie trwa do końca życia. Przyjaciółmi stają się zupełnie obcy ludzie, rodzeństwo czy rodzice. Dlatego właśnie bardzo chętnie o przyjaźni pisali i piszą znani poeci i pisarze, którzy pokazują, jak wielkie ma znaczenie w życiu człowieka. Zobacz najpiękniejsze wiersze i cytaty o przyjaźni.

Zobacz także: Miłość to wyjątkowe uczucie, które zasługuje na niezwykły i wzruszający wiersz

Wiersze o przyjaźni

"Szukam"

Szukam wokoło swojej bratniej duszy .
W tej ludzkiej beznamiętnej głuszy .
Tysiące istot przechodzi koło mnie .
Ja nie mogę spotkać podobnej do mnie !
Nie mam z kim zamienić chociaż jednego
słowa .
Od tego mam zamęt w głowie .
Gdyż nie wiem gdzie znajduje się
człowiek o podobnej mowie .
Słucham i rozglądam się na
cztery strony świata .
Lecz nigdzie nie widzę mojego brata .
Może Go znajdę w kosmosie na innej
planecie ?
Może On żyje w lepszym niż ja świecie ?
Może to On mnie zrozumie ?
Może pomóc mi w udręce umie ?!

Zdzisław Feliks Klauza

***

"To takie..."

To takie niezwykłe
kiedy przyjaźń,
jak róża kwitnie...
To takie wspaniałe,
kiedy w przyjaźni
wszystko jest naturalne...
To takie urocze
kiedy przyjaźń
jest okazywana,
albowiem - łączy...
To takie miłe,
kiedy przyjaźń
się odzywa...
To takie boskie,
kiedy w przyjaźni
zapomina się,
co to troski...?!
To takie niepowtarzalne,
kiedy przyjaźń,
jako najdroższy skarb
czyni życie cudowne...

Aleksandra Baltissen

***

"Przyjaciele"

Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie;
Ostatni znam jej przykład w oszmiańskim powiecie.
Tam żył Mieszek, kum Leszka, i kum Mieszka Leszek.
Z tych, co to: gdzie ty, tam ja, - co moje, to twoje.
Mówiono o nich. że gdy znaleźli orzeszek,
Ziarnko dzielili na dwoje;
Słowem, tacy przyjaciele,
Jakich i wtenczas liczono niewiele.
Rzekłbyś; dwójduch w jednym ciele.

O tej swojej przyjazni raz w cieniu dąbrowy
Kiedy gadali, łącząc swojo czułe mowy
Do kukań zozul i krakań gawronich,
Alić ryknęło raptem coś koło nich.
Leszek na dąb; nuż po pniu skakać jak dzięciołek.
Mieszek tej sztuki nie umie,
Tylko wyciąga z dołu ręce: "Kumie!"
Kum już wylazł na wierzchołek.

Ledwie Mieszkowi był czas zmrużyć oczy,
Zbladnąć, paść na twarz: a już niedźwiedź kroczy.
Trafia na ciało, maca: jak trup leży;
Wącha: a z tego zapachu,
Który mógł być skutkiem strachu.
Wnosi, że to nieboszczyk i że już nieświeży.
Więc mruknąwszy ze wzgardą odwraca się w knieję,
Bo niedźwiedź Litwin miąs nieświeżych nie je.

Dopieroż Mieszek odżył... "Było z tobą krucho! -
Woła kum, - szczęście, Mieszku, że cię nie zadrapał!
Ale co on tak długo tam nad tobą sapał.
Jak gdyby coś miał powiadać na ucho?"
"Powiedział mi - rzekł Mieszek - przysłowie niedźwiedzie:
Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie".

Adam Mickiewicz

Zobacz także: Już niedługo jesień. Zobacz najpiękniejsze wiersze o jesieni

***

"Miraże"

Kiedy mi los posagiem w świat
Dawał swe dary:
Młodości wdzięk, urody czar,
Dostatek mienia,
Słyszałam głos: «Błogosław ty
Szczodre ofiary,
Którymi Bóg poranny świt
Twój opromienia.
Bo oto — dłoń przyjazną ci
Podaję tobie
I bratni duch za tobą w ślad
Pójdzie przez życie —
I otrze łzy, ukoi żal,
Kiedy w żałobie,
Straciwszy skarb w podróży tej,
Zapłaczesz skrycie».
Ufałam ja — i słów tych dźwięk
Pieścił me uszy;
I przyjaźń mi siostrzanych lic
Nigdy nie kryła.
W pomyślnych dniach rozkoszy sny,
Uśmiechy duszy,
I myśli skarb — i szczęścia cud
Jam z nią dzieliła.
Aż w drodze mej zgubiłam klucz
Od tego wiana…
Płakałam — lecz pociechy zdrój
Z przyjaźni płynie,
Wyciągam dłoń: O, pomóż mi,
Siostro kochana!
Lecz ona mnie nie znała już
W czarnej godzinie.

Maria Konopnicka

***

"Niepewność"

Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,
Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;
Jednakże gdy cię długo nie oglądam,
Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;
I tęskniąc, sobie zadaję pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu
W myśli twojego odnowić obrazu;
Jednakże nieraz czuję mimo chęci,
Że on jest zawsze blisko mej pamięci.
I znowu sobie powtarzam pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,
Abym przed tobą szedł wylewać żale;
Idąc bez celu, nie pilnując drogi,
Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;
I wchodząc, sobie zadaję pytanie:
Co tu mię wiodło? Przyjaźń czy kochanie?

Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił;
Po twą spokojność do piekieł bym zstąpił;
Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem,
Bym był dla ciebie zdrowiem i pokojem.
I znowu sobie powtarzam pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Kiedy położysz rękę na me dłonie,
Luba mię jakaś spokojność owionie;
Zda się, że lekkim snem zakończę życie,
Lecz mnie przebudza żywsze serca bicie,
Które mi głośno zadaje pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czyli też kochanie?

Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał,
Wieszczy duch mymi ustami nie władał;
Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem,
Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem;
I zapisałem na końcu pytanie:
Co mię natchnęło? przyjaźń czy kochanie?

Adam Mickiewicz

***

Przyjaciel jest twoim zaspokojonym pragnieniem.
Jest polem, które obsiewasz z miłością
i z którego zbierasz z modlitwą dziękczynną.
On twoją mocą i schronieniem,
odczuwając głód uciekasz się do niego
i szukasz go, by zaznać ukojenia.
Gdy on się zwierza, otwórz przed nim swoją duszę.
Kiedy on milczy, niech twoje serce nie przestaje go słuchać,
ponieważ w przyjaźni każda myśl, pragnienie, nadzieja
budzi się w ciszy, a jest dzielona w radości.
A kiedy żegnasz przyjaciela,
nie smuć się ponieważ jego nieobecność pozwoli ci dostrzec
to, co najbardziej w nim kochasz.
I niechaj przyjaźń nie będzie niczym innym,
jak wzajemnym odkrywaniem skarbów ducha,
dzielcie między siebie radość, przyjazne uśmiechy i gesty dobroci.

Gibran Kahlil

***

Kocham Cię nie tylko za to, kim ty jesteś,
ale także za to, kim ja jestem, gdy jestem z Tobą.
Kocham Cię nie tylko za to, kim się stałeś,
ale i za to, kim ja stałem się dzięki Tobie.
Kocham cię, bo zdziałałeś więcej niż jakikolwiek dekalog, abym mógł stać się dobrym człowiekiem,
i więcej niż jakakolwiek wiara, aby mnie uczynić szczęśliwym.
Uczyniłeś to bez słów i gestów.
Uczyniłeś to będąc po prostu sobą.
Być może to właśnie znaczy być przyjacielem.

Phil Bosmans

***

Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są przy tobie,
gdy dobrze ci się wiedzie.
Dopingujący cię, cieszący się z twoich zwycięstw.
Fałszywi przyjaciele to ci, którzy pojawiają się tylko w trudnych chwilach, ze smutną miną, niby solidarni podczas gdy tak naprawdę twoje cierpienie jest pociechą w ich nędznym życiu.

Paulo Coelho

Zobacz także:Wiersze Tuwima dla dzieci i nie tylko!

Aforyzmy o przyjaźni

– A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? – spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. – Co wtedy?
– Nic wielkiego – zapewnił go Puchatek. – Posiedzę tu sobie i na ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

Alan Alexander Milne

***

Przyjacielu, jeśli będzie ci dane żyć sto lat, to ja chciałby żyć sto lat minus jeden dzień, abym nie musiał żyć ani jednego dnia bez ciebie.

Alan Alexander Milne

***

Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić. Nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć. Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem.

Albert Camus

***

Zawsze wierzyłem w głupców. Moi przyjaciele nazywają to wiarą w samego siebie.

Edgar Allan Poe

***

Prawdziwy przyjaciel to nie ten, który odwala za ciebie całą robotę, lecz ten który uświadomi ci, że wszystko masz zrobić sam.