Oceń
Olbrzymi wpływ na rozwój mitologii rzymskiej miały wierzenia greckie. Nic więc dziwnego, że wiele postaci pojawiało się pod nieco zmienionymi imionami w obu tych religiach. Tak było, chociażby z grecką boginią Afrodytą, którą w Italii czczono jako Wenus.
Zobacz także: Eris - bogini niezgody, chaosu i nieporządku
Cypryjska geneza rzymskiej bogini miłości
To tam według wierzeń po raz pierwszy pojawiła się Afrodyta - inaczej Wenus. Rzymska bogini miłości wyłoniła się z morskiej piany. Na Cyprze, w okolicy miasta Pafos, do dziś znajduje się Skała Afrodyty, a w Palepafos ruiny starożytnej świątyni, której była patronką.
Zobacz także: Przepowiednia Wenus - na czym polega i co zawiera?
Kult Wenus w Cesarstwie Rzymskim
Bogini miłości była nie tylko patronką zakochanych, ale także małżeństw i płodności. Jej atrybuty to:
- róża,
- mirt,
- gołębie.
Wenus największą czcią otaczana była przez ród Juliuszów. Jej najstarsza rzymska świątynia znajduje się na Kapitolu. Od wieków stanowiła inspirację dla wielu artystów, takich jak Tycjan czy Botticelli. Jej najsławniejszym i prawdopodobnie najstarszym wizerunkiem jest natomiast pochodzący ze starożytności posąg Wenus z Milo (obecnie możemy go oglądać w Luwrze).
Zobacz także: Najważniejsze boginie greckie - charakterystyka
Bogini miłości w innych religiach
Postać bogini miłości pojawia się w wielu starożytnych wierzeniach. Jej odpowiednikiem w mitologii mezopotamskiej jest bogini Isztar. Podobne role pełniły także fenicka bogini miłości, płodności i wojny nazywana Astarte oraz egipska bogini miłości Bastet.
Oceń artykuł
